Eerder oordeelden rechters regelmatig dat werknemers in beginsel geen recht hebben op thuiswerken. Het Wetsvoorstel 'werken waar je wil', maakt dat binnenkort anders. Na invoering van dit voorstel staat de werknemer, die een verzoek tot wijziging van de arbeidsplaats doet, een stuk sterker en kan hij - in het ergste geval - verzoeken om fulltime 'thuis' te werken. En dat ziet dus niet alleen op zijn eigen stoffige zolderkamer, maar bijvoorbeeld ook op een internetcafé op Bali.
Op grond van het wetsvoorstel moet een werkgever (met meer dan 10 werknemers) een verzoek van een werknemer tot aanpassing van de arbeidsplaats inwilligen, tenzij zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen zich daartegen verzetten. Denk daarbij aan zwaarwegende rooster technische, organisatorische, financiële of veiligheidsbelangen. Afwijzing van een dergelijk verzoek moet bovendien gemotiveerd worden door de werkgever. Een schier onmogelijke opgave, als je het mij vraagt!
Daar waar dus eerst sprake was van een plicht om het verzoek van de werknemer 'in overweging' te nemen, 'moet' de werkgever het verzoek nu inwilligen. Tel daar bij op, dat de rechter terughoudend is bij het aannemen van een zwaarwegend bedrijfsbelang - van de werkgever wordt in beginsel een redelijk aanpassingsvermogen verwacht - en dan blijkt dat een werknemersverzoek tot wijziging van de arbeidsplaats straks grote kans van succes heeft.
Als je het mij vraagt, moeten we dit niet willen. Waar blijft het teamwork? De collegialiteit? Hoe oefen je een salesfunctie uit als de vertegenwoordiger vanuit Ibiza werkt en zijn klanten niet kan bezoeken? Zoom-meetings kennen qua effectiviteit ook hun grenzen. Hoe bouw je nog een functioneringsdossier op als iemand altijd thuis werkt? Hoe beoordeel je überhaupt het functioneren als je nagenoeg geen face-to-face contact hebt? En tot slot: wie is er aansprakelijk voor fysieke klachten omdat de werknemer thuis (of waar dan ook) niet beschikt over de ergonomische stoel die wel op kantoor staat?
Bel me en dan kijken we er samen naar.